Wat ligt er op de leesstapel?

De leesstapel van 2015 ziet er deze maand zo uit. Een mix van Nederlands, buitenlands en van alle genres wat. Ondertussen is Efter gelezen en besproken op de pagina Ik lees Nederlands 2015.
De duik is uit en ligt op de herlezen-tot-hij-uit-elkaar-valt stapel. Echt een boek om zelf te hebben. Sjoerd Kuyper heeft een mooi dromerig verhaal geschreven, waarbij Sanne te Loo prachtige illustraties tekende. Ik blijf er naar kijken.
Niet op de foto, maar wel op de leesstapel is de roman Verloren mensen van Mirjam Rotenstreich. Deze viel afgelopen vrijdag in de bus en ga ik lezen voor WelkBoek. Daarnaast, ook niet op de leesstapel, in dit geval omdat het boek me dusdanig tegenviel, dat het geen foto waardig is, Endgame: the calling van James Frey. Dit boek recenseer ik samen met Nicky voor de Leesfabriek.
Nu is het kiezen geblazen welk boek te pakken: een verhaal over Odysseus, moord, fout in de oorlog, een heerlijke Italiaan of fantasy. Ze komen allemaal aan bod, maar soms valt het kiezen van welke eerst, niet mee ;-)




De leesstapel is sinds mijn laatste berichtje weer wat geslonken. Voor de Jonge Jury is alles gelezen. Het huiswerk van WelkBoek is gemaakt en ingeleverd en zo zijn eigenlijk alle foto's op de foto van de vorige post gelezen.
Wat ligt er dan zoal op de leesstapel van dit moment. Onder andere twee recensie exemplaren van de Leesfabriek: De kinderen van Calais en De laatste vluchtelinge.
Tracey Chevalier ken ik al van andere romans en ik mag haar graag lezen vanwege haar ingetogen stijl en de keuze van haar thema's. Lara Taveirne is mij nog onbekend, maar de achterflap spreekt me enorm aan. Het gaat over Lilith en Violaine die hartsvriendinnen zijn sinds ze elkaar kennen. Ze wonen aan zee en op een ochtend wordt onderaan de kliffen bij zee het lichaam van Violaine gevonden. Bovenop het cliff staan echter 2 boekentassen. Dus waar is Lilith?
Op de leesstapel ook non fictie. Een verslag van de reis naar de pool die Roald Amundsen ondernam (De laatste Viking) en het kookboek van Camilla Läckberg, bekend van de thrillers die zich op Gotland afspelen. Dan nog de laatste van Murakami en het debuut van Eva Kelder.
Meer dan genoeg te lezen dus. Nu nog kiezen in welke volgorde. Dat valt niet altijd mee ;-)


Dit is hoe de leesstapel er op dit moment bijligt. Boeken om te recenseren voor de Leesfabriek en voor WelkBoek. De titels voor welk boek zijn geen eigen keus. Je krijgt diverse romans toegestuurd en moet per boek een Data Entry Sheet invullen. Omdat ik nog niet solo recenseer voor WelkBoek (de cursus loopt nog), maak ik niet alleen een individuele DES, ik maak er ook een met leespartner Ton. Erg benieuwd of we een beetje hetzelfde over de boeken denken of juist helemaal niet.Wanneer de cursus met goed gevolg afgesloten is, mag ik gaan solo recenseren. Dan krijg je boeken die in je interessegebied liggen. 
Een flink aantal jeugdromans die in september meedoen aan de Jonge Jury. Hiervan mag ik er weer een aantal in het voortgezet onderwijs introduceren in de klas. Aangezien het nu eenmaal makkelijker praat wanneer je de boeken gelezen hebt, ben ik begonnen met de 20 leestips van professionals, waar ook mijn eigen leestip Vissen smelten niet bij zit.
Natuurlijk lees ik ook gewoon boeken die niet gerecenseerd hoeven te worden. Op het moment ben ik alles van Paul Dowswell aan het lezen en er is een nieuwe roman over de Romeinen uit. Altijd fijn! Verder nog een boek met Groningse volksverhalen. Hier ben ik nieuwsgierig naar geworden naar aanleiding van de theatervoorstelling op locatie: De moorden van Geefsweer. Niet op deze foto, wel op het nachtkastje: een dichtbundel van Ingrid Jonker. Poëzie redt immers de ziel volgens een aantal grote denkers.
Genoeg leesvoer dus om me de komende tijd aangenaam bezig te houden.


Van Sofia kun je als lezer alleen maar houden. Ik ben nog maar een paar hoofdstukken ver, maar ze heeft me betoverd. Waarom is ze, als jong volwassene, wie ze is? Welke ervaringen draagt ze allemaal met zich mee? Langzaamaan leer je niet alleen Sofia kennen,maar ook haar ouders, tante Marta en minnaar Leo. Met prachtige zinnen als Een luchtballon in een kooi: dat is hoe jij je sinds je geboorte voelt. kun je alleen maar verliefd op dit boek worden.
Niet alleen Sofia is aan het woord, ook haar tante en haar vader. Zo schuiven langzaam alle stukken van een ontroerende geschiedenis in elkaar. Dit is typisch zo'n roman waar je niet wilt stoppen met lezen, maar ook niet wilt door lezen omdat het einde van het verhaal dan te gauw komt.

Op mijn nachtkastje ligt altijd deze brievenbundel van henry Miller en Anaïs Nin. Dat brieven schrijven een kunst is, laten zij als geen ander zien.
Het is mooi te lezen hoe ze zich in de brieven volledig bloot (durven) geven. Fel, gepassioneerd, nadenkend: een genot om te lezen. Heb ik weer een stukje gelezen, dan wil ik stiekem dat ik ook zulke brieven kan en durf te schrijven.
   
Over dit boek heb ik toch een tijdje getwijfeld. Kenau Simonsdochter Hasselaer, een van en misschien zelfs wel dé literaire heldin in mijn hele leescarrière. Over haar las ik mijn allereerste boek van Thea Beckman, Hasse Simonsdochter. Om dan een ander boek te lezen over dezelfde persoon, voelt een beetje tricky. Beter dan het boek van Beckman kan het toch niet worden?!
Het grote verschil tussen het boek van Beckman en dat van De Loo, is dat Thea Beckman schreef over de jeugd van Hasse tot en met de dood van Jan van Schaffelaer. Tessa de Loo schrijft over de volwassen Hasse, die het beleg van Haarlem moet zien te overleven. Dus uiteindelijk het boek toch op de leesstapel gelegd en daar geen minuut spijt van gehad.



Dit boek is gekocht bij Shakespeare and Company in Parijs. Een prachtige boekhandel met de wereld aan klassieken.
Winner take nothing is een verhalenbundel van Hemingway waarbij je de wereld door reist van Spanje tot Zuid-Afrika. De verhalen zijn vaak onvoorspelbaar qua afloop, maar de schrijfstijl van Hemingway is, als altijd, genieten. Korte krachtige zinnen. De mannelijke hoofdpersonen zijn sterke karakters met hun onhebbelijkheden en zwakheden. Vrouwen zijn meestal van een ongewone schoonheid en intelligent. Zijn ze alleen mooi, dan kun je er de donder op zeggen dat het passanten zijn en Hemingway weinig woorden aan ze vuil maakt.
Omdat het verhalen zijn, is het goed te lezen. Moet er, bijvoorbeeld voor de Leesfabriek, een boek gelezen worden, dan pak je Hemingway nadat je het uit hebt gewoon weer op en begint aan een nieuw verhaal, van een nieuwe avonturier.
  



Al weer het derde boek over Vianne en haar dochters Anouk en Rosette. Het is een warme zinderende zomer wanneer Vianne een brief uit het verleden krijgt. Een brief die haar terug voert naar Lansquenet-sous-Tannes, het dorpje waar ze acht jaar geleden een chocolaterie had. Volgens de brief heeft het dorp haar nodig. In Lansquenet is veel veranderd, ook Vianne zelf is veranderd. Ze komt terecht in het dorp waar ze het moeilijk heeft gehad, maar waar ze ook heel gelukkig is geweest.
Anders dan acht jaar geleden is monsieur le curé, Francis Reynaud, blij dat Vianne er is. Hij heeft haar harder nodig dan hij toe kan geven. In het dorp heerst verdeeldheid sinds er een moskee gebouwd is en de harmonie die tussen les Marauds en de originele dorpsbewoners verdwenen is. Inès, een Arabische vrouw, krijgt hiervan de schuld van de meeste dorpsbewoners. Maar is zij het wel die de verdeeldheid veroorzaakt? Of is haar aanwezigheid  alleen een katalysator die al aanwezige onvrede doet oplaaien? Veel gebeurtenissen in dit verhaal blijken uiteindelijk iets heel anders te zijn dan in eerste instantie gedacht. Ook in dit boek weer heerlijke sfeertekeningen die je de lome zomerwarmte doen voelen. De genoemde perziken in de titel, worden verwerkt in jam, bonbons en andere lekkernijen. Zo zinnenprikkelend beschreven dat je de perziken bijna proeft. Ook in dit verhaal, bijna de grootste verrassing van al, heel subtiel, het ontluikende liefdesverhaal van de curé Francis en Joséphine.


Dit is al weer deel 2 van de Chemical Garden Trilogie. Dit deel begint op het moment dat Rhine en Gabriël aanspoelen op het strand, nadat ze ontsnapt zijn aan geneesheer Vaughn. Rhine was een van de vrouwen van Vaughns zoon Linden, Gabriël de huisknecht. Samen zijn Rhine en Gabriël gevlucht om te ontsnappen aan de medische experimenten van Vaugh. In deze dystopian novel worden vrouwen namelijk maar 20 jaar en mannen 25 jaar. Om de levensjaren te rekken voeren geneesheren van de eerste generatie gruwelijke experimenten uit. Rhine en Gabriël zijn dan wel ontsnapt aan hun gouden kooi, maar in de vrije wereld is het leven er niet makkelijker of veiliger op geworden. Rhine wil op zoek naar haar tweelingbroer Rowan. Ze is echter een jaar lang niet in de vrije wereld geweest waardoor ook haar overlevingsinstincten zijn verzwakt. Wie is te vertrouwen en wie niet? Een spannend vervolg, maar niet zo mooi als deel 1: Verwelken. Dit deel is duidelijk het tussendeel. Er gebeurd veel zonder dat er al dingen tot een einde komen of dat het duidelijk wordt waarom iets gebeurd. Hopelijk wordt deel 3 weer net zo mooi als deel 1.


In deze bundel zijn verhalen geschreven bij archeologische vondsten in Groningen, Drenthe en Friesland. Er wordt begonnen met wat er gevonden is en waar. Daarna komt het verhaal. Een leuke manier om de hele vroege geschiedenis van Noord Nederland op te pikken. Het fijne is dat elk verhaal in een andere tijd speelt. Je kunt het boek hierdoor makkelijk wegleggen en weer oppakken.


Dit boek 'moet' ik nog lezen. Het won de Libris Literatuurprijs 2012. Het verhaal is gebaseerd op de berichtgeving, een aantal jaren geleden, over de kannibalistische moord in Duitsland. Het slachtoffer laat zich vrijwillig doden en opeten door zijn vriend.Een luguber verhaal lijkt het me. Maar interessant is dat in dit boek beschreven wordt hoe beide mannen tot deze daad kwamen. Het zal me benieuwen.


In deze nieuwste inspecteur Lynley is er sprake van een familiegeheim. Dit geheim speelt bij een mede club-lid van Hillier, Lynley's baas. Het onderzoek moet vooral onopgemerkt blijven om onverkwikkelijke zaken uit de roddelbladente houden. Volgens de patholoog is de dood van Ian Cresswell een noodlottig ongeluk, maar daar wil de oom van Ian niet aan. Hij vermoed kwade opzet, vanwege de opvolging binnen het familiebedrijf. Lynley is niet de enige die op onderzoek uit gaat. Ook een journalist van het roddelblad The Source snuffelt rond de dood van Ian. Voeg daar nog familiegeheimen, een vileine ex-vrouw en een tiener op het slechte pad aan toe en je blijft lezen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten